هورمون ابستاتین و تنظیم انرژی در فعالیت های بدنی

مقدمه: هورمون پپتیدی ابستاتین مانند هورمون گرلین از ژن پری پروگرلین مشتق می شود. این پپتید اطلاعات وضعیت تغذیه ای و ذخیره ی انرژی بدن را به سیستم عصبی مرکزی انتقال می دهد. در افراد چاق سطح این پپتید در گردش خون تغییر می کند. گرلین به طور عمده از راه گیرنده ی هورمون محرکه ی هورمون رشد عمل می کند و یک پپتید اشتهاآور و تنظیم کننده ی طولانی مدت انرژی می باشد که به واسطه ی اثرات ضد اشتهایی و اتصال به گیرنده ی gpr39 معرفی شد. بررسی های اخیر نقش سیستم ابستاتین/ gpr39 را در تنظیم تعادل انرژی تایید نمی کند و ماهیت گیرنده ی ابستاتین هم چنان به عنوان یک سوال باقی مانده است. فعالیت ورزشی منجربه کاهش وزن و بهبود وضعیت تندرستی آزمودنی های چاق می شود، بنابراین بررسی اثرات فعالیت بدنی بر ابستاتین می تواند به شناخت بهتر اثر فعالیت بدنی بر تندرستی منجر شود. سطح ابستاتین در پاسخ به فعالیت حاد افزایش نمی یابد، بنابراین ابستاتین در افزایش هورمون رشد ناشی از فعالیت های ورزشی نقشی ایفا نمی کند. در برخی پژوهش ها سطح ابستاتین پلاسمایی به دنبال فعالیت های مقاومتی با سطح افزایش یافته ی هورمون رشد تغییری نکرده و در بافت ها نیز به دنبال انجام فعالیت های ورزشی طولانی مدت کاهش یافته اما در پلاسما تغییری نکرده است. این پژوهش ابتدا به معرفی ابستاتین پرداخته، سپس ارتباط آن را با تغییرات متابولیکی و هورمونی موثر بر تعادل انرژی، مورد بررسی قرار داده و در نهایت اثرات حاد و مزمن فعالیت های ورزشی بر سطح پلاسمایی و بافتی ابستاتین و سازوکارهای احتمالی درگیر را بررسی نموده است.